یاقوت قرمز (RUBY)

گونه های کوراندوم به طور کلی به عنوان جواهرات استفاده می شود. رنگ قرمز آن یاقوت سرخ و رنگ های دیگر آن یاقوت کبود نامیده می شود. یاقوت های معمولی که کیفیت خوبی ندارند به عنوان ابزار برش یا پرداخت استفاده می شوند. بهترین ابزاری که به عنوان سنگ سنباده برای صیقل دادن استفاده می شود یاقوت است که مگنتیت، هماتیت و کوارتز به آن اضافه می شود.
یاقوت قرمز از رنگ یاقوت قرمز (در لاتین قرمز ruber نامیده می شود) نامگذاری شده است. تا سال 1800، یاقوت قرمز مانند رنگ های دیگر خانواده تاج، یاقوت کبود نامیده می شد. در گذشته اسپینل قرمز و گارنت قرمز را نیز به اشتباه یاقوت سرخ می نامیدند. تمام معادن یاقوت قرمز تغییرات رنگ قرمز را نشان می دهند. بنابراین با توجه به رنگ یاقوت نمی توان امتیاز داد که کدام یک مال من است و جایی که متعلق به آن است. معرفی یک یاقوت قرمز خوب به عنوان یاقوت برمه یا سیامی (تایلند) صحیح نیست زیرا کیفیت گوهر به کیفیت آن بستگی دارد نه معدن و محل مبدا.
بهترین رنگ، خون کبوتر است که قرمز خالص با رنگ آبی کم رنگ است. عنصری که باعث رنگ قرمز می شود کروم است و اگر در ترکیب شیمیایی کمی آهن وجود داشته باشد رنگ قرمز قهوه ای می شود.
یک یاقوت قرمز تراش نخورده کدر و چرب به نظر می رسد، اما وقتی بریده می شود، درخشندگی آن تقریباً شبیه الماس می شود. یاقوت قرمز معمولاً برای اصلاح رنگ تحت حرارت قرار می گیرد. یاقوت پس از الماس سخت ترین سنگ قیمتی است. ناخالصی های موجود در هر نمونه نشان دهنده بی کیفیتی سنگ نیست، بلکه نشان دهنده تفاوت سنگ های طبیعی و مصنوعی است. نوع آلودگی (مواد معدنی، ساختار رشد، کانال ها و حفره ها) اغلب محل تشکیل سنگ را تعیین می کند. ناخالصی سوزنی مانند روتیل، که درخشندگی خوبی در برش حمام سنگ دارد، یک چشم گربه ای نادر یا آستریسم (ستاره شش ضلعی) را نشان می دهد.
امروزه، یاقوت‌ها اغلب در همان کشوری که یافت می‌شوند، بریده می‌شوند. از آنجایی که کاترها همیشه می خواهند به حداکثر وزن سنگ برسند، تقارن در مقاطع همیشه ضروری نیست. بنابراین، اکثر سنگ ها باید توسط خریداران کشورهای دیگر تراشیده شوند. سنگ های مرغوب اغلب با الماس تراشیده می شوند. سنگ هایی با نوردهی اندک در یک گنبد تراشیده می شوند یا روی آن میخکوب می شوند. یاقوت قرمز مصنوعی در ساعت و قطب نما استفاده می شود.
معادن: سنگ های میزبان یاقوت قرمز عمدتاً مرمر، گنیس و آمفیبولیت (نوعی سنگ دگرگونی) هستند. یاقوت قرمز معمولاً به دلیل تراکم زیاد از شن و ماسه رودخانه جدا می شود و در قسمتی که با دست جمع آوری می شود متمرکز می شود. روش های استخراج معدن هنوز به قدمت صد سال پیش هستند. در معادنی که توسط دولت اداره می شود، استفاده از ماشین آلات اجباری نیست. در معدن موگوک برمه (میانمار) که تحت نظارت دولت است، اخیراً با ماشین آلات بزرگ و پیشرفته در زیر زمین و سطح زمین کار کردند. مهمترین معادن یاقوت سرخ در برمه، تایلند، سریلانکا، تانزانیا و آفریقا هستند. در اوایل دهه 1990، معدن بزرگ مونگ هسو در برمه کشف شد. یاقوت تایلندی اغلب به رنگ قرمز مایل به قهوه ای یا بنفش است و در جنوب شرقی بانکوک در منطقه Chantaburi یافت می شود و در کانال هایی به عمق 8 متر استخراج می شود. در سال های اخیر، استخراج یاقوت قرمز در تایلند کاهش یافته است.
کریستال های محدودی را می توان برش داد و بیشتر آنها به عنوان سنگ های قیمتی استفاده می شوند. یاقوت های مرغوب با رنگ بنفش یا قهوه ای در شمال غربی تانزانیا یافت می شوند. سایر معادن یاقوت سرخ در افغانستان، استرالیا، برزیل، هند، کامبوج، کنیا، ماداگاسکار، مالاوی، نپال، پاکستان، زیمباوه، تاجیکستان، ایالات متحده آمریکا و ویتنام قرار دارند.
یاقوت قرمز معروف:
یاقوت یکی از گرانبهاترین سنگ هاست. سنگ های خشن کمیاب تر از الماس های خشن هستند. بزرگترین یاقوت قرمز مناسب برای برش در برمه با وزن 400 قیراط یافت شد و به سه تکه بریده شد. یاقوت معروف، زیبا و منحصر به فرد ادواردز با وزن 167 قیراط از موزه تاریخ طبیعی بریتانیا در لندن، یاقوت ستاره ای راجر ریوز با وزن 138.7 قیراط و یاقوت ستاره بلند با وزن 100 قیراط از موسسه سونیا اسمیت در واشنگتن موجود است. موزه تاریخ طبیعی و یاقوت صلح نیویورک (نام خود را از کشف یاقوت در پایان جنگ جهانی اول در سال 1919 گرفته است) 43 قیراط وزن دارد.
بیشتر یاقوت های قرمز بخشی از افتخارات، تاج ها و دیگر جواهرات سلطنتی هستند. تاج سنت ونسلاس بوهمیا یاقوت قرمز گنبدی شکل ۲۵۰ قیراط است. اگرچه برخی از سنگ های قرمز موجود در جواهرات سلطنتی شبیه یاقوت هستند، اما در واقع اسپینل هستند، مانند شاهزاده سیاه در تاج انگلستان و تیمور در گردنبند جواهرات سلطنتی ملکه که به آنها یاقوت سرخ می گویند.