یاقوت کبود (‌BLUE SAPPHIRE)

یاقوت کبود در یونانی به معنای آبی است. در دوران باستان و قرون وسطی، امروزه به یاقوت کبود نام «لاجورد لاجورد» داده شد. در حدود سال 1800 مشخص شد که یاقوت سرخ و یاقوت کبود یاقوت سرخ متفاوت هستند. در ابتدا فقط واریته آبی آن یاقوت کبود نامیده می شد، واریته های دیگر (به جز قرمز) به اشتباه مانند Oriental Peridot برای رقم سبز و Oriental Topaz برای رقم زرد نامگذاری شدند.
امروزه به تمام یاقوت های مرغوب یاقوت کبود می گویند، به جز رنگ قرمز که به یاقوت معروف است. نام یاقوت های کبود مختلف با رنگ آنها توضیح داده می شود مانند یاقوت کبود سبز یا یاقوت کبود زرد، یاقوت کبود صورتی-نارنجی را پادپرادشا می نامند. عنصر رنگ آمیزی در یاقوت کبود آبی آهن و تیتانیوم است. وانادیوم عامل رنگ آمیزی سنگ های بنفش است. مقادیر کم آهن باعث رنگ زرد و سبز می شود. مطلوب ترین رنگ گل ذرت است. برخی از یاقوت‌ها می‌توانند در نور خورشید آبی تیره به نظر برسند. در دمای 3100-3300 درجه سانتیگراد (1700-1800 درجه فارنهایت)، یاقوت های ابری کدر آبی می شوند. سختی یاقوت کبود مشابه یاقوت است اما سختی آن در جهات مختلف متفاوت است که عامل مهمی در تراش سنگ است.
همه فلورسانس های یاقوتی قابل تشخیص نیستند. روتیل ابریشمی، جهت‌دار و منظم براق و سوزن‌مانند، هگزاگرام در یاقوت کبود را تشکیل می‌دهد. معادن: سنگ های اولیه یاقوت، سنگ آهک، مرمر و سنگ های دگرگونی هستند که از معادن اولیه و فرعی به دست می آیند. روش های تولید معمولاً بسیار ابتدایی هستند. سوراخ ها و سوراخ هایی را با دست در جهت لایه نگین حفر کنید. لولایی خاک رس و ماسه را از سنگ های سنگین جدا می کند. انواع یاقوت های بیشتری نسبت به یاقوت وجود دارد، زیرا عناصر طبیعی مسئول رنگ یاقوت هستند تا عوامل رنگ آمیزی یاقوت. امروزه مهمترین معادن (اقتصادی) یاقوت کبود در استرالیا، برمه، سریلانکا و تایلند قرار دارد. معادن استرالیا از دهه 1870 کشف شده است. سنگ اصلی این معادن بازالت است. در زیر نور مصنوعی، سنگ های آبی تیره تیره یا سیاه به نظر می رسند، در حالی که سنگ های با کیفیت پایین سبز به نظر می رسند. یاقوت های ستاره سیاه در دهه های اخیر در کوئینزلند کشف شده اند. علاوه بر این کانی ها، کانی های دیگری مانند گارنت، کوارتز، توپاز، تورمالین و زیرکون نیز یافت شده است. از سال 1918، یک یاقوت کبود آبی زیبا در نیو ساوت ولز پیدا شده است. اولین معادن برمه ای در نزدیکی موگوک تا حدودی از روش های مدرن استخراج استفاده می کردند. در سال 1966، بزرگترین یاقوت ستاره ای در این مکان کشف شد، یک کریستال 63000 قیراط (12.6 کیلوگرم). سنگ ها از زمان های قدیم در سریلانکا استخراج می شدند. این معدن در جنوب غربی جزیره و در منطقه راتناپورا قرار دارد. یاقوت کبود معمولا به رنگ آبی مایل به بنفش روشن است. دو معدن یاقوت سرخ در تایلند وجود دارد: Chanthaburi (جنوب شرقی بانکوک) و Kanchanaburi (شمال غربی بانکوک). سنگ اصلی این معادن سنگ مرمر یا بازالت است که منبع آن در شرایط جوی آذرین است و یاقوت کبود موجود در این معادن کمی سبز رنگ است. بهترین یاقوت کبود از سیلان و کشمیر است. در اواخر دهه 1800، یاقوت کبود در مونتانا، ایالات متحده آمریکا کشف شد. یاقوت کبود از این معادن از آبی کم رنگ تا آبی خاکستری متغیر است. پس از اواخر دهه 1920، تولید این مواد اغلب قطع می شد، اما در سال های اخیر با نظم بهتری تولید می شدند. معادن قابل توجهی در برزیل، کامبوج، چین، کنیا، ماداگاسکار، مالاوی، نیجریه، پاکستان، رواندا، تانزانیا، ویتنام و زیمبابوه وجود دارد. یاقوت کبود معروف: یاقوت کبود بزرگ کمیاب است و مانند الماس به نام مکان یا فردی که در آن پیدا شده است نامگذاری شده است. یاقوت کبود ستاره هندی در موزه تاریخ طبیعی نیویورک نگهداری می شود و وزن آن 536 قیراط است. ستاره نیمه شب یک ستاره تیره به وزن 116 قیراط است که در یک موزه نگهداری می شود. ستاره آسیا یک یاقوت کبود ستاره ای 330 قیراطی است که در موسسه اسمیتسونیان در واشنگتن دی سی نگهداری می شود. یاقوت کبود آبی یک سنت نامیده می شود. یاقوت های کبود ادواردز و استوارت در تاج جواهرات نشان بریتانیا قرار دارند.